-
1 upodoba|nie
Ⅰ sv ⇒ upodobać Ⅱ n liking (do czegoś for sth); predilection książk. (do czegoś for sth)- upodobania artystyczne/kulinarne artistic/culinary tastes- ludzie o podobnych upodobaniach people with a. of similar tastes- mieć upodobanie do czytania to like a. enjoy reading- mieć dziwaczne upodobania to have bizarre tastes- zawsze miał dziwne upodobania he’s always had strange tastes- mieć szczególne upodobanie do czegoś to have a penchant a. a special liking for sth- odpowiadać czyimś upodobaniom to be to sb’s liking a. taste- to bardziej odpowiada moim upodobaniom that’s more to my liking; that’s more up my street GB pot., that’s more up my alley US pot.- kierować się własnymi upodobaniami to follow one’s own inclinations- nabrać upodobania do czegoś to develop a taste a. liking for sth- wyjść naprzeciw upodobaniom klientów to meet the tastes of the customers- zmienić swoje muzyczne upodobania to change one’s musical tastes- znajdować w czymś upodobanie to enjoy sth, to get a. derive pleasure from sth- każdy ma swoje (własne) upodobania to each his own, everyone to his (own) taste- ludzie mają różne upodobania there’s no accounting for tastes- z upodobaniem with great pleasure- robić coś z upodobaniem to get a lot of pleasure out of doing sth- z upodobaniem czytam wiersze I get a lot of pleasure out of reading poems, I enjoy reading poems (very much)The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > upodoba|nie
См. также в других словарях:
zadowalać — ndk I, zadowalaćam, zadowalaćasz, zadowalaćają, zadowalaćaj, zadowalaćał, zadowalaćany zadowolić dk VIa, zadowalaćlę, zadowalaćlisz, zadowalaćwól, zadowalaćlił, zadowalaćlony «dogadzać, odpowiadać czyimś upodobaniom, zaspokajać czyjeś wymagania»… … Słownik języka polskiego
typ — Być w czyimś typie; być czyimś typem «odpowiadać czyjemuś gustowi, upodobaniom, podobać się komuś»: Spotkaliśmy się z Kasią na studenckim obozie jeździeckim. Od razu zwróciła moją uwagę. Była w moim typie – szczupła, wysoka blondynka. B. Bilewicz … Słownik frazeologiczny
typ — m IV, D. u, Ms. typpie; lm M. y 1. «model, wzór, któremu odpowiada pewna seria przedmiotów, ludzi, zjawisk, form» Ciekawy, antypatyczny, zabawny typ człowieka. Oryginalny typ urody. Filmy jednego typu. Broń, samochód dawnego, starego typu. Szkoły … Słownik języka polskiego